Ibiza en Valencia

Zelfs aan vier maanden varen komt een einde! We liggen inmiddels in Valencia, op een plekje waar we onze boot de komende vijf maanden achter zullen moeten laten!
Vorige week woensdag vroeg op om met zonsopkomst uit Javea te vertrekken naar het Oosten. Met een stevige wind ruim van achteren ging het met ruim 8 knopen zeer voorspoedig. Na ruim drie uur varen zagen we in de verte Ibiza opdoemen. Om ons heen weer eens dolfijnen! Later draaide de wind en nam flink af, maar om een uur of vijf voeren we de haven van San Antoni op Ibiza binnen. Waar de almanak ons waarschuwde voor volle havens en hoge prijzen troffen we een net enorm uitgebreide haven met veel lege plekken aan. Kwam mooi uit, want gezien de windvoorspellingen zouden we wel eens een aantal dagen moeten blijven. Inderdaad, die nacht begon het flink te stormen. ’s Ochtends bleek de reddingsdienst die nacht een zeiljacht met gebroken mast de haven te hebben binnengesleept!
San Antoni bleek, zoals een groot deel van Ibiza, een paradijs voor discogangers, met zelfs een wekelijks optreden van Tiësto. Alleen in deze wintermaanden is het uitgestorven. Donderdag regen (dat was lang geleden!), een rustig dagje cocoonen. Vrijdag was het weer zonnig en hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. Naar het noorden is het erg mooi: groen glooiend met mooie baaien. Bij één van die baaien (Cala Portitxol) naar beneden gewandeld naar de ruige kliffen waar de zee flink op tekeer ging. Op het heetst van de dag weer 300 meter terug omhoog… De volgende dag naar de zuidkant van het eiland, waar we aan het uiteinde van Cala Vadella aan het strand een heerlijk restaurantje troffen voor de lunch. ’s Avonds naar het sfeervolle Ibiza Stad gereden, de oude vesting doorgestruind en op de kerstmarkt beland.
Zondag was de wind naar ons idee voldoende geminderd om een nachtje in de voor Ibiza zo kenmerkende baaien voor anker te gaan. Net om de zuidpunt zou een baaitje zijn op het Oosten (Cala Llentrisca), dus beschut voor de zuidwestenwind. Met een windje 4 à 5 naar het zuiden gekruist, en in de baai het anker uitgegooid. Inderdaad een hele mooie baai, maar er bleek nog flink wat golfslag te bestaan en bovendien draaide de wind er alle kanten op. Al snel draaiden we zo dat we aan de grond zaten. Verkast naar dieper water slipten we in het pikdonker bijna tegen een vissersboot aan en konden we nogmaals het anker verplaatsen. Dat werd een onrustige nacht met veel slingeren en met zaklamp kijken of het allemaal nog goed ging!
’s Ochtend in alle vroegte de hond uitgelaten, anker op en vertrokken naar het westen. Lekker gezeild, tussendoor afwisselend wat bijgeslapen. Het werd weer tijd voor wat panne, dus halverwege brak de inhaallijn van de genua waardoor die ineens helemaal openklapte en niet meer gereefd kon worden. Bovendien bleek één van de stagen weer van de zaling te zijn losgekomen. Maar de wind nam af en tegen het eind van de dag voeren we heel rustig de haven van Denia binnen.
Dinsdag was een feestdag in Spanje, dus geen bakkers en we waren inmiddels ook door het oude brood heen. Goed excuus voor een ontbijtje op een zonnig terrasje. Het broodje tomatenpulp met Jamon Serrano was zo lekker dat we dat de volgende dag (nu zonder excuus) maar weer gedaan hebben! Uiteraard ook hier weer een fort, zoals in alle grotere kustplaatsen, waar we zowaar Jolly mee naar binnen mochten nemen. In de oude stad was een middeleeuwse markt met leuke ambachtkraampjes, muziek en hapjes…
Woensdagochtend mochten Ed en Willem Bever weer klussen en kon Janet eindelijk weer eens de mast in om de stag vast te zetten. Begin van de middag uitgevaren en bij een nu heel rustige zee dook Janet in het badkamerkastje om de vastzittende schakelaar van de vuilwatertank open te maken en schoon te maken (heerlijk klusje…). Daarna dook ze spontaan de zee in!
’s Avonds aangelegd in Gandia. Duidelijk een haven die in de zomer zo vol is dat je een plekje wel kan vergeten. We blijven ons verwonderen dat er niet meer mensen zijn die in deze tijd van het jaar rondreizen en in de zomer in Engeland, Duitsland of Nederland blijven, in plaats van andersom. ’s Avonds in het donker een stuk gelopen over het superbrede en lange strand.
Donderdag onze laatste vaartocht van deze reis, 35 mijl naar Valencia. Windkracht nihil vrijwel de hele tijd recht van voren, dus een relaxed tochtje op de stuurautomaat. De haven hadden we al gereserveerd. Door Engelsen die we aan de Costa del Sol tegenkwamen werden we op deze haven gewezen. Hij is een paar jaar geleden aangelegd toen de America’s Cup voor de eerste keer vanuit Valencia gezeild werd, ligt goed beschut en ook centraal en heeft nog ruimschoots plaats vrij. Ook hier mooie brede stranden waar Jolly zich ’s avonds volop kon uitleven.
Zo hadden we nog vijf dagen Valencia: mooie periode voor een stedentrip! Vrijdag in het zonnetje op de fiets met Jolly er naast door ‘de groene long’: de droge bedding van de verlegde Rio Turia om het oude centrum, waarin nu parken en sportvelden liggen, afgewisseld met door Santiago Calatrava zeer opvallend ontworpen gebouwen van de City of Art & Science. In het oude centrum veel pleintjes, mooie bouwwerken en uiteraard terrasjes.
Zaterdag de Mercado, ‘s avonds een concert van het Orquestra de Valencia in het Palau de la Musica en daarna een tapasje in het gezellige oude centrum. Al met al flink wat kilometers op de fiets omdat de haven een eind van het centrum ligt.
Nu nog de laatste zaken regelen, om dinsdag klaar te zijn voor de vlucht naar Nederland! Om te wennen is het hier zondag begonnen met regen en storm. Windkracht 8/9 zorgt voor woeste golven buiten en binnen de haven. We hebben de dagen benut om de boot en onszelf winterklaar te maken en nog een zeer natte fietstocht te maken.
Vandaag dinsdag, op onze vertrekdag is de zon weer gaan schijnen en trekken de surfers er massaal op uit om van de golven af te surfen.
Voorlopig dus geen nieuwe belevenissen meer op dit weblog. Dank voor jullie vele leuke reacties!