Ria's van Galicie

We zijn weer een week verder en ik typ nu in de schemering buiten aan dek in Camarinas. Soms wat moeilijk om het toetsenbord te zien en het helpt ook niet dat Jolly daar steeds op springt. Ze vindt dat het speelkwartier is.
Om me heen enorme scholen vissen die boven in het water zwemmen. Af en toe springt er een uit het water. We zijn in het land van de Ria’s van Galicia aangekomen. Soort brede fjorden tussen de groene bergen/heuvels met overal ankerplaatsen, kleine stranden en vissersplaatsen en –havens. We zouden alleen hier al onze maanden door kunnen brengen. De havens zijn heerlijk rustig omdat het hier naseizoen is.
Ik pak de draad op in Cudillero, waar we ons maandagochtend klaar maakten om te gaan vertrekken. De Golf had behoorlijk wat van onze dieselvoorraad gevraagd en natuurlijk kwamen we er op zee pas achter dat we het handig gelegen pompstation van Gijon voorbij gevaren waren zonder er gebruik van te maken. Gelukkig gaf de havenmeester van Cudillero aan dat hij onze tank wel wilde aanvullen (na ons geregistreerd te hebben zonder dat we havengeld hoefden te betalen, altijd fijn). De haven en pompstation zijn mn toegerust op de vissersvloot, maar we konden wel even langs de kade komen. Daar was een, in onze ogen, klein gat tussen twee grote vissersboten waar we volgens de havenmeester en alle geamuseerd toekijkende vissers en oude mannetjes (waarschijnlijk ex-vissers) prima tussen pasten. Gelukkig manoeuvreerde Marcel de boot er soepel tussen en met continu voor en achterkant in de gaten houden vertrokken we vol diesel en zonder grote schade. Daarna verderop aan de kade aangelegd om de bijboot op het dek te leggen, waarop weer de hele meute naar ons toekwam om te kijken hoe we dat zonder kleerscheuren deden. Een van de mannen bleek zijn wandelstok heel handig ook als pikhaak te kunnen gebruiken om ons te helpen de touwen los te maken.
Ik had een route uitgestippeld waarin we in 2 slagen, via Viveiro naar Coruna zouden gaan. Dat bleek toch iets te positief met windkracht 2 en daarom besloten we onderweg Ribadeo, de eerste van de Ria’s binnen te varen onder een heel hoge brug die de toch behoorlijk brede ria omspande. Leuk plaatsje op een heuvel waar we terechtkwamen in klein cafe/tapasbar. De volgende ochtend ging ik op pad voor boodschappen en een nieuwe omvormer, zodat we ook zonder in een haven aan de stroom te liggen de computer kunnen gebruiken. Degene die we hebben wil namelijk alleen opladen onder zeer irritant gepiep en voortdurend afslaan. Na 4 elektronicawinkels en met mijn beste Spaans (het Engelse inverter naar eigen inzicht en accent in invertor vertaald) bleek de winkel naast de eerste er een te hebben.
Viveiro bleek die dag prima haalbaar, heerlijk gezeild op lange rollers van golven en een goede wind van achteren (3-5). De volgende dag was slecht weer voorspeld, regen en harde wind en daarom besloten we een dagje te blijven en het stadje en de omgeving te verkennen. Mooi oud stadje met steegjes tegen de heuvel en aan de rivier. Eind naar een groen strand gelopen waar Jolly zich helemaal kon uitleven in de duinpannen en daar de vloed zien opkomen in de vele kreken op het strand. ’s Avonds weer tapas, waar de mannen uit de stad samenkwamen om Inter Milaan-Barcelona te volgen. Helaas 0-0, dus iedereen droop meteen af na het fluitsignaal.
De dag erna op pad naar Coruna op de uiterste noordwestpunt van Spanje. Helaas begon al snel de regen, die varieerden van harde regen tot stortbuien zonder de door ons vurig gewenste opklaringen. Opgeteld bij de vele golven en tegenwind en het vooruitzicht dat het de volgende dag mooi weer zou worden, besloten we de handdoek in de ring te gooien en te stoppen bij de Ria Cedeira. Er was weinig van te zien door de mist en regen, maar volgens de almanak (onze bijbel) zou het een ‘attractive Ria’ moeten zijn. Wij waren al heel blij toen ons anker goed pakte en we de kachel aan konden doen. De volgende ochtend in het zonnetje bleek de almanak inderdaad gelijk te hebben.
Weer een mooie zeiltocht naar Coruna, de kust is hier indrukwekkend met de bergen op de achtergrond, woeste kapen en de ria’s. Vorige week was het hier steeds storm met windkracht 7 en dan kan het aardig spoken. Nu is het weer rustig en kunnen we dichter langs de kust varen en de bergen goed zien. ’s Middags kwamen we aan in Coruna in de zon en gingen we meteen de stad in. Mooie historische stad met een groot plein waar de haven vlakbij ligt. In de haven werden we door de havenmeester verwelkomd met een pakket met 3 flessen wijn. Vanochtend gewandeld langs de pier van de haven waar een voormalig kapitein een heel gesprek in het Spaans begon over honden, gezonken boten en nog meer zaken die ik niet zo snel kon volgen. Ik ben nog niet zover in mijn Spaanse cursus die ik heb meegenomen. In ieder geval vond hij het gesprek gezellig genoeg om met twee zoenen weer afscheid te nemen.
Vandaag weer een motordag. De wind was pal tegen, trok later wel aan maar niet genoeg om ons hier voor het donker heen te brengen. Omdat er zo weinig wind was en er bijna geen golven zijn, waagden we ons in het als ‘hazardous’ beschreven kanaal tussen het vasteland en de Islas Sisargas om dichterbij dit vogeleiland en een betere koers te kunnen varen. Helaas alleen heel veel meeuwen. Eerder vandaag hadden we op zee wel een ontmoeting met een roodborstje, die even kwam uitrusten op onze boot, op het dek, de railing en mijn hoofd sprong en vervolgens weer verder vloog.
Inmiddels is het al weer een dag later, hebben we Camarinas achter ons gelaten en liggen we in de baai van Muros voor anker. Vandaag hebben we de geruststellend genaamde ‘Costa del Morte’ gevaren. Als je de adviezen van tevoren leest, dan durf je er bijna niet meer langs te zeilen (‘keep well off and do not cut the corner’), maar wij hadden rustig windje en een bijna gladde Atlantische Oceaan. Dus we konden dicht langs de verschillende prachtige Cabo’s, waaronder Finisterre. Vanavond nog even Jolly uit laten razen op het strand en wandeling de heuvels in gemaakt. Morgen blijven we nog een dagje om de baai te verkennen.